Parang nangyari na ‘to. Sa
maraming paraan, totoo nga.
Nabago na ang pananaw ko
at nasa sa buhay sa loob ng nakaraang sampung taon. Yung hangarin pa rin ang
kaligayahan at kabutihan ng isang taong patuloy na bumibigo sa akin… masaya ako
na natutunan ko yun. Bakit nga ba kasi ang kulit ko? HAHAHA!!! :-D Pero maganda
pa rin ‘di ba? Kahit na pinagkamalian ko na nga ng maraming beses, hindi pa rin
naman siguro nasayang yung sampung taon.
Huwag ka nang mag-alala… hindi
na ako lalapit uli sa ‘yo sa anomang paraan. Kung sa maliit na bagay nga lang,
hindi na kita malapitan,eh. Pasensya na talaga ha. At least makakamit mo
na ang katahimikang inaasam mo. Yung “blocked” ako sa ‘yo, okey
yan, ituloy mo yan. Pabor yan sa ating dalawa. Napatunayan ko na kasi— na umiiwas
ka na talaga sa akin. Ang hirap kasi kapag mag-message pa ako sa ‘yo ng direkta,
iba na talaga ang dating mo ngayon,eh. Kaya naglalabas na lang ako dito ng saloobin. At
saka baka lalo ka pang mabuwiset sa akin! HAHAHA!!! :-D Palaban ka na masyado. Baka
mainis pa ako. Parang nung nagkasagutan tayo last year sa fb messenger.
Pati yung pananalita mo sa chat group sa dati nating kasamang presidente.
Masyado kang maraming sinasabi. Sorry talaga. Pero mabuti pa ring nagpakumbaba ka
nung huli. Isang ugali mo na hinahangaan ko hanggang ngayon. Ang payo ko sa
‘yo— hinay-hinay sa katarayan at kasungitan. Pare-pareho lang tayong nagtitiis.
Sa tingin ko, medyo
malinaw naman ang pag-iisip ko sa panahong sinusulat ko ito… kahit na hindi ka
maniwala sa akin, hindi ako galit sa ‘yo.
Humihingi uli ako ng tawad…
sa lahat-lahat.
